Reisverslag Noorden van Nederland 17 en 18 december 2018
Tripje naar het Noorden!Een aantal van onze Cane Corsovrienden wonen in het noorden des lands.
Hoe leuk zou het zijn, om daar eens een tripje aan te wagen?
Heel leuk!
Dus zitten we, Laura, Joukje en ik (Nel) op 17 november om 9 uur gepakt en gezakt klaar om de bijna 300 kilometer te gaan rijden.
De sfeer zit er, zoals gewoonlijk, al snel in en, hoewel de rit bijna 3 uur duurt, zijn we voor ons gevoel in een vloek en een zucht bij Anita en Age en Oentsjerk.
Na een hartelijk welkom door Cane Corso’s Perun en Barros worden we hartelijk ontvangen door Age en Anita en de moeder van Age.
Onder het genot van een overheerlijke cappuccino (zelden zo’n heerlijke cappuccino gedronken!) met een Friese specialiteit, de Oranjekoek, kletsen we honderduit: over de operatie van Barros (aan zijn kiezen) die nog een beetje uit z’n doen is, over de schoonheid van Perun, (jammer van de ellebogen, maar wat loopt hij prachtig!), over de heerlijke wandelomgeving en over van-alles-en-nog-wat.
De tijd gaat veel te snel, maar we moeten gaan, want er wachten ons nog meer afspraken.
We nemen afscheid, maar niet voordat we nog even flink in de watten worden gelegd met pizza’s en gebak.
Wat een gastvrijheid, wat leuk ook dat de zoon des huizes nog even met zijn vriendinnetje aanschuift.
Het volgende ritje gaat naar Delfzijl.
Het is grappig, dat je onderweg zoveel bekende namen van woonplaatsen tegenkomt, die je ooit, in een ver verleden op de basisschool leerde, maar waarvan je niet wist waar ze precies lagen!
(Eelde (zwaarbewolkt), De Punt (treinkaping), Groningen (met de hoofdstad Groningen), Hoogezand (Sappemeer).
Als we bij Inez, Marcel en hun dochters aankomen is het al bijna donker, maar hun huis straalt warmte en licht uit.
Wat een leuk weerzien is ook dit. Bij Inez en Marcel wonen Yara en ook de oude Ezra, een zusje van Editha, de vorig jaar overleden grondlegster van de kennel van Laura.
Ach, wat een heerlijk oud, grijs snoetje. En wat wordt ze mager.
Laura heeft voor de oude dame een jasje bij zich, zodat dat “straks” nog even gepast kan worden. Dan zal ze het lekker warm hebben.
Tijdens de (overvloedige) maaltijd kletsen we wat af, over CC’s, maar ook over de dagelijkse dingen.
We hebben het over de school van de kinderen, over de gaswinning in Groningen en de daarbij komende ellende voor de inwoners.
Als je dat van zo nabij meemaakt is het leed haast niet te overzien.
Na ons bezoek aan de Van den Bergjes gaan we op weg naar de gereserveerde B&B in Wagenborgen.
Het is altijd spannend waar je terecht komt, als je een overnachting geboekt hebt.
T’Huys hebben we redelijk snel gevonden en het blijkt een mooie woning te zijn, met een vriendelijke gastvrouw.
De kamers zijn netjes en er is een heerlijk warme douche.
Bij de “ontscheping” zien we dat we helemaal vergeten zijn om de warme jasjes voor Ezra te passen.
Een snel telefoontje zorgt ervoor dat we voor de volgende ochtend een afspraak hebben met Inez en de honden.
Na een goede nachtrust, een uitgebreid ontbijt en een hondenjas-pas-sessie zetten we koers naar Veelerveen.
Veelerveen?
Precies, Veelerveen. De woonplaats van Priscilla en Nick.
Wat een prachtige omgeving, wat een prachtig dorp!
Een stuk buiten het dorp vinden we de plek van Priscilla en Nick.
Helaas is Nick niet thuis, maar we zien al snel dat we de verkeerde oprit zijn opgereden en dat Priscilla staat te zwaaien op de goede oprit.
We worden begroet met een hoop geblaf van de honden, die in de voorste wei lopen.
Eerst maar eens mee naar binnen voor een lekkere kop koffie. We zitten in de ruime woonkeuken aan een grote tafel en we kletsen wat af.
Natuurlijk veelal over de honden en over de dingen die zich zoal afspelen in de Cane Corsowereld.
Als je veel mensen ken en veel plaatsen bezocht hebt dan kun je over veel meepraten.
Dat is toch wel heel leuk in het contact met de andere fokkers; je luistert naar elkaar, je hebt elkaar wat te vertellen en zodoende word je wijzer.
Je leert kijken naar elkaars zienswijzen en luisteren naar elkaars opvattingen. Erg prettig en leerzaam.
De honden worden stuk-voor-stuk aan ons voorgesteld, vriendelijke honden, de een wat onstuimiger dan de ander, maar allemaal met de beste bedoelingen.
Aan het eind van ons bezoek nemen we nog een kijkje bij de prachtige puppy’s in de salon en lopen we nog even naar achteren, waar nog wat honden zitten, onder anderen de witte CC.
Daar was ik zelf erg benieuwd naar. En ik moet zeggen: heel apart en bijzonder!
Dan komt het onvermijdelijke afscheid en zetten we koers naar …..waar we aan het eind van ons reisje nog een bezoekje brengen aan John.
Net over de grens met Duitsland ligt het landgoed van John. Wat een schitterende bedoening.
Buiten is John net bezig met een hond, die wat sturing nodig heeft.
De eigenaren van de hond zijn er bij en zijn dik tevreden over het resultaat.
In de keuken komen we aan de praat. John is een oude rot in het vak.
Hij is heel duidelijk in zijn mening en is ook heel eerlijk als hij dingen signaleert die, zijns inziens, niet door de beugel kennen.
Hij heeft een duidelijke mening over de huidige populatie van de Cane Corso in Nederland en ook de Cane Corsoclub krijgt er van langs.
En dat mag. Goed werk vraagt tijd en meestal gaan veranderingen niet snel genoeg. En als je met levende materie bezig bent dan blijf je leren.
We nodigen hem uit om toch eens een kijkje te nemen op de website.
We hebben veel te weinig tijd. Dit bezoek kwam óp als grote p…. en, blij dat we op de valreep welkom waren, hebben we eruit gehaald wat erin zit.
Wat niet betekent dat we daar klaar waren, als het aan ons ligt gaan we daar zeker nog eens heen.
Je hoeft het niet altijd met elkaar eens te zijn, als je maar open staat voor visies van anderen.
We zijn toch allemaal nog steeds aan het leren en als het goed is houdt dat nooit op.
En dan is het eind van ons tripje in zicht. We hebben veel om over na te denken.
We hebben veel om te evalueren en we hebben vooral veel plezier gehad. We pakken nog een Mac-je onderweg en dan zit het er op.
Age (en moeder van Age), Anita, Inez, Marcel, Priscilla, John en alle kinderen hartelijk bedankt voor jullie gastvrijheid. Het was een feestje om bij jullie te zijn!