Verslagje van de dekking tussen Karma en Zico 14 + 15 januari 2022

Na maandenlang speuren op internet, het bezoeken van sites en verschillende Facebook pagina's kwam ik uit bij de reu Late Night Show Custodi Nos.
Deze reu is geboren in Servie en heeft een tijdje gewoond bij een Duitse fokker die ik al wat jaren ken via het showen.
Na wat heen en weer mailen was de afpsraak snel gemaakt, zodra Karma loops zou worden zou ik meteen contact opnemen met hun om verdere afspraken te maken.

En zo geschiedde.
Karma werd loops op oudjaarsdag en de weken erop ben ik begonnen met het testen van de progesteron van Karma.
Ze steeg langzaam door, maar op donderdag 13 januari besloten we om de volgende dag al heel vroeg richting Duitsland te vertrekken want het werd een ritje van bijna 650 kilometer.

Donderdagavond werd mijn auto nog terug gebracht, deze moest nog gemaakt worden, alles werd extra goed gecontroleerd en er lagen 4 splinternieuwe vierseizoenen banden op en een setje nieuwe sneeuwkettingen.
Vrijdagmorgen om 5.45 stond ik bij Joukje op de stoep met een volgeladen auto en veel positieve zin!
Eindelijk weer een leuk ritje, al was het deze keer nog steeds in die ellendige Corona periode.

De heenreis verliep vlekkeloos, we hebben behoorlijk wat mist gehad onderweg maar ook door prachtige gebieden gereden waar ze zon zo mooi door de bergen scheen met een laag mist, prachtig!
Sinds vorig jaar ben ik begonnen met het dippen in koud (ijs) water en uiteraard wilde ik dit ook heel graag tijdens dit tripje doen dus zijn we onderweg uitgestapt bij een leuk plaatsje en hebben dara een watertje opgezocht.
Om dat water te vinden zijn we door een veld gelopen die onder water stond en deels bevroren maar dat kon de pret niet drukken, wat hebben we gelachen!
Eenmaal bij het water aangekomen moest ik eerst een deel weg hakken met een stok want het hele water was bevroren, er zat een mooi laagje ijs op.
Kleren uit, bikini aan en gaan :)





Na deze frisse dip reden we langs een gezellig kraampje waar verse worsten en soep werd verkocht.
Ik hou eigenlijk helemaal niet van erwtensoep, maar deze smaakte toch wel ;)
Nog maar 2 uurtjes rijden en toen we kwamen we aan bij onze eindbestemming.
Tenminste dat dachten we...we konden het juiste huisnummer niet meteen vinden.
We zijn dus even uitgestapt en al vrij snel werd er vanuit een huis het kleinste raampje open gedaan en de oude dame vroeg vanalles in het Duits, maar hoe hard we ook riepen ze verstond ons niet.
Uiteindelijk toch een paadje ingereden waarvan we dachten dat we er juist niet moesten zijn, bleken ze daar toch vrij afgelegen te wonen.
Wat een uitzicht!!
Zico en het teefje wat ze hebben kwamen ons meteen op z'n CC begroeten, met een hoop geblaf maar toen de baasjes naar buiten kwamen was het ook meteen goed.
Na een korte kennismaking en het brengen van onze slaapspullen naar de bungalow waar we mochten verblijven hebben we Karma lekker uitgelaten.
Ik durfde haar daar eigenlijk niet zo heel goed los te laten ivm de vele reeen die daar zouden lopen maar toch gedaan en ze heeft heerlijk los kunnen lopen en snuffelen.




Na het wandelen mochten Karma en Zico dan eindelijk kennismaken.
Karma was op het begin een beetje bang van Zico, want die benaderde haar op het begin met een diepe grom en luid geblaf maar toen hij in de gaten kreeg dat zij er speciaal voor hem was werd het interessant voor hem :)
Nadat ze enkele minuten door de hele tuin gespeeld hebben was de eerste dekking al vrij snel een feit!

Na de dekking was het tijd om uit te rusten van de reis, Joukje heeft de kachel in de bungalow goed opgestookt (we waren serieus bang dat we het heel koud zouden gaan krijgen!) en daarna was het tijd voor ontspanning.
We werden 's avonds verwend met een heerlijke bbq!
Het vlees, de salade en het brood was ontzettend lekker en we genoten van elkaars gezelschap.
Mijn Duits is helaas niet zo goed, ik kan het heel goed verstaan maar het praten is een dingetje.
Gelukkig kan Joukje dit wel heel goed, dus uiteindelijk hebben we leuke gesprekken gevoerd, voornamelijk over de Cane Corso natuurlijk.




We hadden verwacht niet goed te kunnen slapen, maar dat lukte gelukkgi wel en het was ook nog eens lekker warm in het huisje.
Na een uitgebreid ontbijt was het tijd voor de 2e dekking die ook weer perfect verliep.
Hierna namen we afscheid van elkaar, Joukje en ik wilden nog een stukje gaan wandelen bij de Vogtlandsee en ik wilde graag nog een dip nemen in dit prachtige meer.

We waren amper 20 minuten onderweg, toen we op toch wel een hele gladde en steile weg omhoog moesten...en dat haalde de auto natuurlijk niet...
Dus Joukje en ik de auto stil gezet om de sneeuwkettingen eromheen te doen.
Dit lukt al vrij snel en wat waren we trots op onszelf!
We hebben onderstaande foto gemaakt voordat ons avontuur begon, hahahaha, toen wisten we nog niet dat de auto niet meer starte ;)



Achteraf bleek trouwens dat we de sneeuwkettingen niet op de achterwielen moesten maar op de voorwielen, maar dat maakte allemaal niet meer uit want de auto wilde niet meer starten...
Daar sta je dan, met een net gedekte hond, in een prachtig woud waar het flink wat graden vriest en een auto die het niet doet.
Er zat maar 1 ding op, de eigenaar van de dekreu opbellen en uitleggen hoe het zit.
Deze lieve mensen stapten meteen hun auto in om ons te komen 'redden' en een halfuur later waren ze er, ze konden ons in 1e instantie niet vinden want we bleken ergsn te staan waar we niet eens mochten rijden...
Omdat de auto niet meer reed moesten we achteruit weg gesleept worden en dat is echt een uitdaging als je geen stuur bekrachtiging meer hebt en je remmen doen het niet meer!
Ik liet de eer aan Joukje over en zij heeft dit op haar genomen.
Doodeng vonden we het allebei, we hebben beide doodsangsten uitgestaan maar erna bijna in onze broek moeten plassen van het lachen....
Spek en spekglad was die weg dus lopen ging amper, maar sturen was ook een uitdaging waardoor de auto zelfs tientallen meters door een greppel is gesleurd....wat een avontuur!







Uiteindelijk is mijn auto weg gesleept door een takelbedrijf en bleven wij nog een paar uur langer dan gepland in Duitsland.
Na ons avontuur nog even wezen afkoelen in de sneeuw, een lekker warme douche en een lekker maaltijd bij de baasjes van Zico zijn we om 22.30 opgehaald door Djon en Nel.
Deze hebben de hele middag en avond doorgereden om ons te halen, superfijn en vooral erg lief!

Hoe het met de auto afloopt weten we helaas nog niet (01-02-2022), maar dat is ook niet het belangrijkste.
Joukje en ik hebben weer een mooi avontuur samen gehad en we hebben verschrikkelijk gelachen, mooie mensen leren kennen en hopen nu vooral op een geslaagde dekking :)